تفاوت و معنای فسخ ، تفاسخ و انفساخ
تفاوت و معنای فسخ ، امروزه در قراردادهای ملکی بیشتر مواقع اصطلاحاتی بکار برده می شود که اطلاع از آنها می تواند بسیاری از مشکلات کاربران را برطرف نماید. گاهی در قراردادی بسته به تواف بین دو طرف و یا شرایطی که برای قرارداد در نظر گرفته می شود از اصطلاحاتی استفاده می شود که از معنی و مفهوم آنها در هیچ جای قرارداد نوشته نشده، در این موقع است که می شود به راحتی اصطلاحاتی را به جای دیگری قرارداد نوشت مثل مالکیت مشترک و اختصاصی، در این صورت شما دچار یک پشیمانی بزرگ بعد از قرارداد به خاطر عدم اطلاعات کافی می شوید. در این مطلب به بررسی تفاوت فسخ، تفاسخ و انفساخ می پردازیم.
فسخ به چه معناست؟
فسخ به معنای برهم زدن یک قرارداد است. فسخ قرارداد به‌موجب شروطی که از قبل در قرارداد ذکرشده است امکان‌پذیر است. این فسخ می‌تواند یک‌طرفه و یا دوطرفه باشد که در اصطلاح به آن شرط فسخ یا خیار فسخ گفته می‌شود. به‌طور مثال شما در قرارداد ملک خود شرط می‌کنید که اگر فروشنده تا مدت ده روز قیمت کل ملک را پرداخت نکند، معامله فسخ خواهد شد، در این حالت رضایت طرف دوم اهمیتی نداشته و فسخ یک‌طرفه انجام خواهد شد.
انفساخ به چه معناست؟
انفساخ درواقع از بین رفتن خود به خودی قرارداد است. گاهی امکان دارد به‌حکم قانون این اتفاق بیافتد و رضایت طرفین اهمیتی نداشته باشد و گاهی هم با رضایت هر دو طرف و یا شروطی خاص این اتفاق خواهد افتاد. بعنوان مثال در قرارداد ذکر می‌شود در صورتی که یکی از اقساط ملک پرداخت نشود، به‌صورت خود به خودی معامله فسخ خواهد شد، درصورتی‌که این شرط به وقوع بپیوندد قرارداد بدون رضایت طرفین و به‌صورت خود به خودی منحل می‌شود. یا مثلاً خانه‌ای معامله می‌شود، اما قبل از تحویل ملک به خریدار به‌موجب آتش‌سوزی و یا زلزله از بین می‌رود؛ در این حالت معامله به‌صورت خود به خودی از بین خواهد رفت.
تفاسخ به چه معناست؟
تفاسخ همان اقاله است؛ راضی بودن دو طرف معامله در یک قرارداد می‌تواند دلیلی برای برهم زدن معامله شود. در تفاسخ معامله‌ای که به‌صورت صحیح و قانونی انجام‌شده پایان خواهد یافت؛ و زمانی که تفاسخ و یا اقاله صورت می‌گیرد تمامی تعهدات قرارداد ساقط خواهند شد. اگر در متن قرارداد هیچ شروطی در نظر گرفته نشود، هر دو طرف باید ملک و ثمن معامله را به‌صورت قبل به یکدیگر بازگردانند. تفاوت فسخ و تفاسخ نیز در این است که فسخ یک‌طرفه انجام می‌شود و راضی بودن طرف دیگر اهمیتی ندارد؛ اما در تفاسخ پایان دادن به معامله باید با رضایت هر دو طرف باشد.
منبع: مالیات بر ارث