تفاوت قولنامه و مبایعهنامه در چیست ؟ اسم حقوقی قولنامه به مبایعهنامه تغییر داده شده است. قولنامه، مسئولیت حقوقی ندارد و در صورتی که بین دو طرف دعوا شود، و به دادگاه مراجعه میکنند، قولنامه محکمهپسند نیست و شرایط فقهی لازم را ندارد. چون اساس قانون ما در ایران فقه است. برای همین قولنامه را به مبایعهنامه تبدیل کردند.
در مبایعهنامه باید حداقل ۵ مورد ذکر شده باشد:
در صورتی که این ۵ مورد ذکر نشود، مبایعهنامه ارزشی ندارد. بعد از نوشتن این ۵ مورد، برای شفافسازی بیشتر، موارد دیگری را هم به مبایعهنامه اضافه میکنند. اگر فقط این ۵ مورد نوشته شده باشد، مبایعهنامه سست است، ولی با اضافه کردن موارد زیر، مبایعهنامه شفاف میشود:
برای پشیمانی، زمان مشخص کنند، مثلا تا ۲۴ ساعت بعد از تنظیم مبایعهنامه میتوانید پشیمان شوید.
در صورت پشیمانی، خسارتی نیز تعیین میکنند که حتما باید مبلغ آن در اینجا ذکر شود.
تفاوت قولنامه و مبایعهنامه
وقتی خانهای را میخرید، یک سند به شما داده میشود. سند، مشخصات جغرافیایی، ثبتی و هندسی(مساحت ملک چقدر است) ملک را دارد. بنچاق یک ورق کاغذ با سایز A2 است که در آن مشخصات فروشنده و خریدار، آدرس و تمام هزینههایی که طرفین انجام دادهاند، در آن آورده میشود، یعنی داستان ملک در آن نوشته شده است. بنچاق پیوست و پیشنیاز سند است. از لحاظ اسنادی درجه دوم است و بدون آن هم معامله صورت میگیرد. دفترخانه یک نسخه از بنچاق را نگه میدارد. اگر بنچاق نداشته باشید، دفترخانه با دفترخانهای که معاملۀ قبلی ملک صورت گرفته تماس گرفته و میخواهد تا یک نسخه از بنچاق را برایش بفرستند.
در صورت گم کردن آن میتوانید به دفترخانه مراجعه کنید و با زحمت جزئی آن را تهیه کنید. وقتی فروشنده برای انتقال سند به دفترخانه میرود، دفترخانه وظیفه دارد از شهرداری، دارایی، بیمه(اگر ملک تجاری باشد)، بخشداری(اگر ملک خارج از محدودۀ خدمات شهری باشد) بپرسد که این ملک بدهی دارد یا نه. به این کار، مفاصاحساب میگویند. همچنین دفتر اسناد بهصورت اینترنتی بررسی میکند که سند در گرو جایی نباشد و ملک در طرح ساختوساز شهرداری قرار نگرفته باشد. یعنی ممکن است از مکان ملک شما، بزرگراهی بگذرد. در این صورت اجازۀ معامله داده نمیشود.
عوارض نوسازی برای ساختمان و زمین نیز جز هزینۀ انتقال سند است که باید پرداخته شود. فروشنده باید هزینهای هم برای پسماند(جمع کردن زباله ها)، و کمک به آموزشوپرورش به شهرداری بپردازد.
در سندهای قدیمی، فقط موقعیت جغرافیایی و هندسی و ثبتی ملک را می نوشتند. این اسناد قابل جعل است و با نشان دادن یک سند، ملک دیگری را میتوانند بفروشند. اما در سندهای جدید، در کنار مشخصات ملک، مختصات دقیق جغرافیایی نیز ذکر شده است. این مختصات منحصر به فرد است و قابل جعل نیست.